κάηκαν στη κόλαση του κορμιού σου
Αμαρτωλή και κόκκινη με μια κούπα κρασί κι έναν οργασμό
για προσάναμμα
Τι κρίμα που δεν είναι χειμώνας να ξαπλώσω στο χιόνι
που έστρωσες πάνω σου
Τι κρίμα που δεν έχω βάρκα ν’αρμενίσω στη θάλασσά σου
τις νύχτες που το φεγγάρι θωπεύει τις υγρές φωλιές
που κρύβεις στο κορμί σου.
Άγρια κόκκινη κι αμαρτωλή η κόλαση
βγαλμένη από μέσα σου καταδυναστεύει τις αισθήσεις μου.
Παραδίνομαι τότε στη δύνη του ανομολόγητου
και του αιρετικού σου πάθους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου