ΝΑ ΝΕ ΑΓΑΠΑΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ

Θα΄θελα απόψε να σε δω κι όχι πάλι να σ΄ονειρευτώ δεν αντέχονται τα βράδια δίχως το δικό σου σ΄αγαπώ Θα΄θελα απόψε να με πας σ΄ένα κόσμο που τον αγαπάς να σε βλέπω μεσ΄τα μάτια
σαν μωρό να μου χαμογελάς Άλλα σχεδιάζουμε εμείς  κι άλλα τα γραμμένα της ζωής
όμως μέχρι να πεθάνω πάντα όνειρα θα κάνωπάντα θα ελπίζω πως θα΄ρθείς Να μ΄αγαπάς όπου κι αν πας μη με ξεχνάς να μ΄αγαπάς Θα΄θελα απόψε να σε δω κι όχι πάλι να σ΄ονειρευτώ δεν αντέχονται τα βράδια
δίχως το δικό σου σ΄αγαπώ Θα΄θελα απόψε μια στιγμή να΄μουνα για σένα η αφορμή δρομολόγια να κάνω πάνω στο δικό σου το κορμί Άλλα σχεδιάζουμε εμείς κι άλλα τα γραμμένα της ζωής όμως μέχρι να πεθάνω πάντα όνειρα θα κάνω πάντα θα ελπίζω πως θα΄ρθείς Να μ΄αγαπάς όπου κι αν πας
μη με ξεχνάς να μ΄αγαπάς 

Όταν τελειώσει μια σχέση και ένας έρωτας σβήσει, χωρίς να είσαι εσύ αυτός που έδωσες τέλος, νιώθεις πίκρα μεγάλη, πόνος και σκέψεις μαύρες τριγυρίζουν όλο το είναι σου. Αναρωτιέσαι τι δεν έκανες καλά και ο ερωτας σου και ο άνθρωπος που είχες διπλα σου δεν σε αγαπάει πια. Δεν θέλεις να πιστέψεις ότι αυτό συμβαίνει σε σένα, και θέλοντας και μη η σκέψη σου πάει σε όνειρα και φαντασία, φαντάζεσαι ότι δεν έφυγε ποτε από διπλα σου, και ότι είναι εκεί κοντά σου και σε φιλάει με τα δυο ζεστά της χείλη.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Ήμουν πολύ  κουρασμένος  και με πήρε  αμέσως ο ύπνος  όταν ξαφνικά έλαβα ένα μήνυμα στο  κινητό  μου μισό κοιμισμένος κοίταξα να δω ποιος  μπορεί να μου έστειλε μήνυμα τέτοια ώρα! Ω θεέ μου  τι  μεγάλη  χαρά που πήρα, ήταν από το μωράκι  μου έτσι  τις άρεσε πάντα να την λέω!!  Για  άγνωστο λόγο η  καρδιά  μου  άρχισε να χτυπάει  δυνατά, τι μπορεί να συμβαίνει  σκέφτηκα και  μου  στέλνει  μήνυμα. Άρχισα να το  διαβάζω και  από  τα πρώτα  λόγια ένιωθα σαν  16άχρονο  που έλαβε το  πρώτο  του  ερωτικό  του μήνυμα. Και πως δεν θα μπορούσα άλλωστε  όταν διάβασα. Αγαπούλα μου  καλημέρα  σε σκέφτομαι  συνέχεια μου λείπεις πάρα πολύ ποτέ μην το ξεχάσεις  ΣΕ ΑΓΑΠΩ  ΠΟΛΥ!!!!  Πετάχτηκα  από  το  κρεβάτι από  την  χαρά  μου,  ώστε  με  αγαπάει  και  με  σκέφτεται  ακόμα! .. το κινητό  άρχισε πάλι να χτυπάει το πήρα στα χέρια μου για να ξανά διαβάσω το  μήνυμα και  να δω τι  χτύπος ήταν  αυτός  πάλι. Ω θεέ  μου  πόσο  μεγάλο  λάθος  έκανα  ήταν  το  ξυπνητήρι  μου  ήταν  η  δεύτερη  φορά  που  χτυπούσε  ποτέ  μα ποτέ  δεν  έλαβα  κανένα μήνυμα  όλα  αυτά ήταν  στο  Όνειρο  μου  και  μέσα στην  φαντασία  μου.     

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

" Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου! "



"Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάται κανείς είναι πως χρειάζεται φίλους εκείνος που είναι ανίκανος να ζήσει μόνος. Και όσο κάποιος χρειάζεται φίλους, δεν μπορεί να είναι σπουδαίος φίλος, γιατί η ανάγκη υποβιβάζει τον άλλο σε αντικείμενο.
Μονάχα ο άνθρωπος που είναι ικανός να είναι μόνος είναι επίσης ικανός να είναι φίλος. Δεν το έχει όμως ανάγκη, είναι χαρά του. Δεν πεινάει γι' αυτό, δεν διψάει, είναι η υπερβολική αγάπη που θέλει να τη μοιραστεί.
Όταν υπάρχει τέτοια φιλία, δεν πρέπει να ονομάζεται φιλία, επειδή περνάει σε μια τελείως καινούργια διάσταση.

Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου. "

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ

"Γεννιομαστε και πεθαινουμε μονοι μας σε μια απεραντη μοναξια. Οι ζωες μας μοιαζουν σαν μοναχικα τρενα που ταξιδευουν στις δικες τους ραγες. Στην πορεια της ζωης μας συνανταμε αλλα μοναχικα τρενα που ταξιδευουν στις δικες τους ραγες. Το γεγονος οτι καποια δεδομενη στιγμη αυτα τα τραινα ταξιδευουν παραλληλα μας, δεν ειναι τιποτε αλλο απο την ψευδαισθηση της "παρεας".
Καποια στιγμη ειτε εμεις ειτε το αλλο τραινο αλλαζει ταχυτητα φευγοντας απο διπλα μας, μεχρι ενα αλλο να ερθει ξανα διπλα μας.
Το σιγουρο ειναι πως το ταξιδι μας ειναι μοναχικο και το τελος του ταξιδιου εξισου μοναχικο και προσωπικο."

θα σε περιμένω

Θα σε περιμένω απόψε...Με τα σεντόνια μου στρωμένα για να υποδεχτούν εμάς. Για να αφήσουμε τα αποτυπώματά μας, την υγρασία και τους αναστεναγμούς μας. Να κρύψουμε στις πτυχές τους, τους ψιθύρους και τις σιωπές μας. Τα ειπωμένα και τα ανείπωτά μας. Τα θέλω και τα ναι μας. Τα τώρα και τα πάντα μας. Θα ανακατέψουμε τις ώρες να μπερδέψουμε τον χρόνο να μη βρει το ξημέρωμα τη θέση του...

ΜΙΑ ΕΥΧΗ

Πήρα χαρτί και ψυχή να γράψω. Δεν ξέρω αν πρέπει πια να κλάψω αλλά και δεν κουνιέται το στυλό. Όπως και να έχει πρέπει ν' αρχίσω όμως φοβάμαι, δε θέλω να γυρίσω πίσω. Ότι κι αν έζησα στο χθες όλα ήταν σημάδια και πληγές. Θέλω να κάνω μια ευχή,θέλω πολλές....μα φοβάμαι ότι όλα ήταν ψεύτικα, οράματα στη νύχτα, γεμάτα πίκρα

γιά πάντα

Κάνε μια ευχή, πες "για πάντα"
κι ας μην την πιστεύεις θα βγει
πως θα μ΄αγαπάς πες "για πάντα"
και ας με ξεχάσεις το πρωί

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ!

   ''' ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΦΙΛΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΣΑΚΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ. ΑΥΤΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΕΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ: ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.  ΣΥΝΑΙΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΜΙΑ ΟΑΣΗ ΟΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΠΑΝΙΟ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΑΕΙ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ. ΟΤΑΝ ΣΥΝΗΛΘΕ ΕΓΡΑΨΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ: ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ. ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ: ΟΤΑΝ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΓΡΑΨΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ. ΓΙΑΤΙ;; Ο ΑΛΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ: ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΣΒΗΣΟΥΝ. ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΕΜΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΒΗΣΕΙ. '''    ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ!!! 

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη ( σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.)

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα “πίστεψέ με” και τα “μη.”
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για ‘σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το “τι” και το “ε.”
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ’ αγαπάω και σ’ αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από ‘σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από ‘σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για ‘σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς;
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς; Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Πού μ’ αφήνεις, που πας, μ’ ακούς;
Θα ‘ρθει μέρα, μ’ ακούς; για μας, μ’ ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ’ ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς;
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ’ ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ ‘ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Για ‘σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να ‘ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για ‘σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για ‘σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για ‘σένα,
όλα για ‘σένα, για ‘σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να’ χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ’ αγαπάω… Μ’ ακούς;

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη 

ΠΑΘΟΣ ΜΟΥ

Χωρίς αποτυπώματα πια τα δάχτυλά μου
κάηκαν στη κόλαση του κορμιού σου
Αμαρτωλή και κόκκινη με μια κούπα κρασί κι έναν οργασμό
για προσάναμμα
Τι κρίμα που δεν είναι χειμώνας να ξαπλώσω στο χιόνι
που έστρωσες πάνω σου
Τι κρίμα που δεν έχω βάρκα ν’αρμενίσω στη θάλασσά σου
τις νύχτες που το φεγγάρι θωπεύει τις υγρές φωλιές
που κρύβεις στο κορμί σου.
Άγρια κόκκινη κι αμαρτωλή η κόλαση
βγαλμένη από μέσα σου καταδυναστεύει τις αισθήσεις μου.
Παραδίνομαι τότε στη δύνη του ανομολόγητου
και του αιρετικού σου πάθους…

Ο θεός του Έρωτα κατά τους Αρχαίους Φιλοσόφους

Ο θεός Ερωτας είναι ο πρώτος θεός που φανερώθηκε στην ιστορική πορεία του ανθρώπινου γένους, είπε ο Φαίδρος, επικαλούμενος τον Ησίοδο: “μετά το Χάος, δύο τούτω γενέσθαι, Γήν τε και Έρωτα”. Οχι μόνον ο πρεσβύτερος, αλλά κι ο πιο μεγάλος και θαυμαστός:

Γιατί μέγας και θαυμαστός; Επειδή την ομορφιά και την ποιότητα της ζωής τίποτε άλλο δεν μπορεί να εξασφαλίσει, ούτε η συγγένεια, ούτε τα δημόσια αξιώματα, ούτε ο πλούτος, όπως ο έρωτας. Και τούτο, γιατί αυτός, και μόνον αυτός, μας κάνει να ντρεπόμαστε για τ’ άσχημα και μας παρακινεί, φιλοτιμώντας μας, για τα ωραία:

“Δεν είναι ένας και μοναδικός ο έρωτας”, του αντιπαρατήρησε ο Παυσανίας. “Είναι δυο: ο πάνδημος και ο ουράνιος. Γι’ αυτό πρέπει να διευκρινίζουμε κάθε φορά, σε ποιόν από τους δυο αναφερόμαστε.”

Άξιος εγκωμιασμού είναι ο ουράνιος, εκείνος δηλαδή ο έρωτας που παρακινεί τους ανθρώπους να ερωτεύονται με όμορφο και καλλιεργημένο τρόπο. Ο έρωτας της πάνδημης Αφροδίτης αρπάζει οτιδήποτε κι αν τύχει στο δρόμο του. Είναι ο έρωτας των φαύλων, που ποθούν μόνο τα σώματα, δίχως να νοιάζονται για την ψυχή τους και για την ομορφιά της συμπεριφοράς:

Ο έρωτας είναι η έλξη των αντιθέτων που εναρμονίζονται όπως η μελωδική μουσική σύνθεση, είπε ο Ερυξίμαχος.

Ακολούθησε ο Αριστοφάνης και αναφέρθηκε σ’ ένα χαριτωμένο παραμύθι. Είπε δηλαδή πως ο θεός κάποτε αποφάσισε να τιμωρήσει τους ανθρώπους για την αλαζονεία τους.

Στα μακρινά εκείνα χρόνια η ανθρώπινη μορφή ήταν διπλή, σε σύγκριση με αυτήν που ξέρουμε. Τιμωρώντας τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, ο θεός τους χώρισε εγκάρσια σε δυο, έτσι όπως είναι πια γνωστή η μορφή μας. Κι από τότε καθένας ψάχνει να βρεί το χαμένο ταίρι του.

Επομένως ο έρωτας είναι η ακατανίκητη ροπή για την ανασύνθεση στην αρχική ενότητα και ολοκλήρωση του ήδη διχασμένου ανθρώπου. Ερωτευόμαστε γιατί ποθούμε να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ενότητα, γιατί νοσταλγούμε, δηλαδή, την παλιά μας ολοκληρωμένη φύση.

Με ποιητική έξαρση ο Αγαθών αντέκρουσε το Φαίδρο, που είχε αποκαλέσει τον Έρωτα πρεσβύτερο από όλους τους θεούς. Αυτός μόνο με τα νιάτα συναναστρέφεται κι είναι ο ίδιος πάντα νέος:

Κι όποιος τον συναπαντήσει, έ, τότε πια καταλαμβάνεται από ποιητικό οίστρο ακόμη κι αν προηγουμένως δεν είχε καμιά μουσική καλλιέργεια. Μα το πιο σημαντικό στον έρωτα είναι πως μας απελευθερώνει από τη μοναξιά και την αλλοτριότητα που μας τυραννούσε προηγουμένως και γεμίζει την ψυχή μας με την πιο ευτυχισμένη επικοινωνία.

ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ

Αγαπημένο μου Μωράκι μου λείπεις.Θέλω να είμαι μαζί σου να σε κρατάω.θέλω να ακουμπήσω το προσωπό σου και να κρατω στα χερια μου το μαγουλο σου οταν θα κοιτώ τα μπλέ όμορφα ματια σου.Θελω να κουρνιάσω μεσα στην αγκαλιά σου να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά σου. θέλω να κάθομαι στον καναπέ τριβοντας σου το πόδι και να μιλαμε για αυτα που νιώθουμε μεταξύ μας. θέλω να σου κρατώ το χέρι όταν θα καθόμαστε στο τραπέζι ενός εστιατόριου.θέλω όλοι στο εστιατόριο να μας ζηλεύουν για τον ερωτισμό και το πάθος μας .θέλω ενώ είμαι ξαπλωμένος δίπλα σου μπροστά στο τζάκι, να ατενίζω τα μάτια σου ενώ θα να σου χαιδεύω την πλάτη.Θέλω να φαντασιόνομαι μαζι σου.Είσαι ο φίλος με τον οποίο μπορω να μοιραστώ ακόμα και τα πιο μύχια μυστικά μου ,τα εσωψυχά μου.Εισαι ο τρυφερός υποστηρικτής μου.Πασχίζω να γίνω και εγώ το ίδιο για σενα.Λαχταρώ να σε βοηθήσω στα φορτία της ζωής και στοργικά να σε ενθαρρύνω σε όλα όσα έχεις αποφασίσει να γίνεις .Μου αρέσει να κάθομαι στον καναπέ απεναντί σου .Ανυπομονώ να μοιραστώ την επαφή,του να μιλάς μέσα απο την καρδιά.Αισθάνομαι ότι έχω τόσο πολύ αγαπη να δώσω την οποία είχα καταπνίξει μυστικά μέσα μου για πολύ καιρό.Κανένας δεν είχε ενδιαφερθεί να δεί τι ακριβώς έκρυβα μεσα μου .Εσύ όχι μονο εύκολα κατάφερες να δείς τι υπάρχει μέσα μου αλλά ευχάριστα να το περιφράξεις και να το περιβάλλεις σε ερωτα που τρέχει σαν χείμαρρος απο την καρδιά μου.Ενέπνευσες τον ρομαντισμό μέσα μου.Είσαι η γυναίκα που με υποδέχτηκε με ένα μεγάλο ζεστό χαμόγελο και μιά αγκαλια απλωμένη.΄Θέλω να ξέρεις πόσο όμορφη φαίνεσαι μέσα από τα μάτια μου.Θέλω να ξέρεις τα αισθήματα αγάπης που τρέφω για σένα.Θέλω να σου δώσω την καρδιά μου.Θέλω την καρδιά σου ,τα θέλω όλα. Με αφοσιωμένη αγάπη και νοσταλγικές σκέψεις, 

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Όταν όλα πάνε άσχημα και απελπίζομαι σκέφτομαι ότι κάπου εκεί κοντά βρίσκεσαι εσύ και με χρειάζεσαι όσο σε χρειάζομαι....εύχομαι κάποια στιγμή να βρεθούμε μαζί και να έχουμε μόνο χαρούμενα πράγματα να θυμόμαστε κι όλα τα άσχημα να έχουν πια περάσει...δικαιούμαστε λίγη ευτυχία όπως όλοι οι άνθρωποι..θα είμαστε μαζί όταν εκείνη μας χτυπήσει την πόρτα! όταν νόμισα πως μπορεί να μη σε ξαναδώ η να μην σε ξανά ακούσω ..αισθάνθηκα ο πιο μόνος άνθρωπος του κόσμου...δε θα το άντεχα..μέσα σε όλα τα στραβά και άσχημα της Ζωής μας..το μόνο που με κάνει να χαίρομαι να ελπίζω και να προχωράω είναι η ύπαρξη σου και μόνο..

μετάφραση τις Αντιγόνης Σοφοκλέους ( ΕΡΩΣ)

Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη,
Εσύ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις,
Εσύ που ξενυχτάς τα κορίτσια
με τα τρυφερά μάγουλα,
που δρασκελάς πάνω από θάλασσες
και τρυπώνεις στους κήπους,
κανείς δε γλυτώνει από  σένα
μήτε Θεός μήτε θνητός.
Όποιον αγγίξεις, τονε παλαβώνεις.
Συ, άνθρωπο φρόνιμον εξωθείς
στ' αδικο και στο χαμό,
συ π' άναβεις ταραχή κι αμάχη
ανάμεσα σε γιο και πατέρα,
νικά πόθος και λαχταρα για τη γλυκομάτα νύφη,
κόντρα σ' όλους τους μεγάλους νόμους.
Σαν ατάραχος Θεός τους περγελάς, ω Αφροδίτη.
Ήδη τώρα κι εγώ παρανομώ
που δε μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα,
βλέποντας τη δύστυχη Αντιγόνη
να τη σέρνουν άκαιρα στον τάφο
που μέσα του μια μέρα όλοι θα μπούμε.

ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ

Γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω πόσο μου λείπεις και πόσο κενός και λυπημένος νιώθω μακριά σου...Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την στιγμή που δεν μιλάμε πια..Ελπίζω όμως , κάπου,κάπως,κάποτε να το διαβάσεις και να καταλάβεις ότι το έχω γράψει για σένα..
Μου λείπεις πολύ.Υπάρχουν ώρες που πάω να τρελαθώ..Ώρες που νιώθω ότι θα πεθάνω από κατάθλιψη..Μακάρι να ήμουν ακόμα στην αγκαλιά σου.Να άκουγα την γλυκιά και δροσερή φωνή σου..Να σε κοιτούσα μέσα στα πανέμορφα μελί μάτια σου..Να κρατούσα σφιχτά το απαλό και βελούδινό σου χέρι..Να χάιδευα , μπλέκοντας ανάμεσά τους τα δάχτυλά μου , τα μαλλιά σου..Να κοιμόμασταν μαζί τα βράδια , όπου θα σε είχα όλη νύχτα αγκαλιά...Να ξυπνούσαμε με χάδια και αγκαλιές..Να σου έφερνα το πρωινό στο κρεβάτι τα Σαββατοκύριακα..Να σου φερνα δώρα και λουλούδια όταν θα επέστρεφα από την δουλειά , γιατί σε λατρεύω..Να ακουμπούσες στο στήθος μου και να άκουγες την καρδιά μου που θα χτυπούσε για σένα..Να σε σκέπαζα όταν θα ξεσκεπαζόσουν..Να κάναμε μαζί μπάνιο..Να γευόμουνα τις λιχουδιές που μαγειρεύεις..Να περπατούσαμε πάντοτε πιασμένοι χέρι χέρι...Να πηγαίναμε ταξίδια μαζί..Να γευόμουνα το φιλί σου..Να μεθούσα με το άρωμά σου..Να ακούγαμε μουσική αγκαλιά , υπό το φως των κεριών...Να βλέπαμε ταινίες στο dvd παρέα..Να κάναμε έρωτα...Να αποκτούσαμε 1 κόρη την Μαρία η οποία θα έλαμπε από ομορφιά όπως λάμπεις και εσύ..Μακάρι...
Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο για να σε ακούσω αλλά διστάζω...Να έρθω σπίτι σου και να σου χτυπήσω το κουδούνι για να σε δω , αλλά διστάζω..Να αφήσω ένα τριαντάφυλλο στον υαλοκαθαριστήρα του αμαξιού σου και να φύγω , αλλά διστάζω..Δεν θέλω να μου πεις ότι ενοχλώ γιατί είσαι με άλλον..Πόσο μάλλον να σε δω κιόλας..
Θα σε ξαναδώ ποτέ...Θα ξαναμιλήσουμε κάποτε;Κανείς δεν ξέρει να μου απαντήσει..Γιατί πρέπει να τελειώνουν έτσι οι σχέσεις;Γιατί πρέπει να χάνεις εκείνη που λατρεύεις;Γιατί;Γιατί;Σε αγαπώ πολύ ρε γαμώτο...Για καμία άλλη δεν έχω νιώσει έτσι..Ελπίζω όμως να σε ξεπεράσω σύντομα γιατί δεν αντέχω άλλο..
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κοίταγμά μας στα μάτια κάθε φορά που ήμασταν αγκαλιά αλλά και κάθε φορά που αποχωριζόμασταν..Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το πανέμορφό σου χαμόγελο που μοιάζει της γιαγιάς μου...Δεν θα ξεχάσω ποτέ την γλυκιά φωνή σου...Δεν θα ξεχάσω ποτέ την σπάνια ομορφιά σου..Ήσουν όπως ακριβώς φανταζόμουν μικρός την γλυκιά νεράιδα ή την ωραία πριγκήπισσα των παραμυθιών..Ήσουν η γυναίκα που ονειρευόμουνα..
Τώρα πια το μόνο δώρο που μπορώ να σου κάνω και ο μόνος τρόπος που μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σου είναι στην προσευχή μου μέσω του θεού..Και τον παρακαλάω να σε έχει καλά..Να σου δίνει υγεία και να σε βοηθάει στην πραγματοποίηση των στόχων σου..Αλλά και να παραμένεις η κοπέλα που γνώρισα και αγάπησα.Γλυκιά και τρυφερή.Δίκαιη και σωστή.Ηθική και παραδοσιακή.Κοπέλα με αρχές , καλλιέργεια και σωστή διαπαιδαγώγηση..Θέλω το καλύτερο για σένα..Να είσαι ευτυχισμένη αληθινά..Να χαμογελάς και να γελάς..Να βλέπεις τα όνειρά σου να πραγματοποιούνται..Και να νιώθεις τον Θεό μας πάντοτε δίπλα σου..
Το γράμμα αυτό κάπου εδώ τελειώνει...Μα η αγάπη μου για σένα πάντοτε θα μεγαλώνει...





Σε αγαπώ πολύ καρδιά μου...

για σένα

Πρέπει να φτιάξω ένα ποίημα, Που να θυμίζει εσένα Μέσα σ΄ αυτό θα πρέπει να διασωθούν οι διαστάσεις 

που έχεις τώρα μέσα μου.Διαβάζοντας το όταν θα λείπεις, θα πρέπει να θυμίζει αν όχι όλα κάτι τουλάχιστον από εσένα.Το πρόσωπο σου, ή το κορμί σου.Η έστω να είναι σαν να αισθάνεται κανείς το άρωμα σου.

Δεσμοί Αίματος

Νιώθω το αίμα και το χτύπο της καρδιάς σου,
με τ' ακροδάχτυλα σου αγγίζω το κορμί.
Σκεπάζομαι όλος με τα πιο θερμά φιλιά σου-
είμαστε ένα, αγάπη μου, μαζί.

Παράξενα το σώμα σε γυρεύει
σαν χωριστούμε οι δυο μας για καιρό-
το αίμα μου, στ' αλήθεια δραπετεύει
χύνεται, φεύγει με γοργό ρυθμό,

και φτάνει στα λιμάνια και στη θάλασσα
για να σε βρει και να σου εξηγήσει
πως με τη γλώσσα του αίματος σε κάλεσα
γιατί μου λείπεις και παθαίνω κρίση!

Στάλα τη στάλα έχω στις φλέβες σου εισχωρήσει
όπως κι εσύ αργά μέσα μου έχεις κυκλοφορήσει.

Αγαπάω μια φορά

Ποτέ ξανά δε θα σου πω ψιθυριστά το σ αγαπώ, ούτε καμιά άλλη γυναίκα θα τ ακούσει
σου το χα πει και ποιο παλιά ενώ σε κράταγα σφιχτά στην αγκαλιά μου
πως αγαπάω μια φορά σ' αυτή τη ζωή.Φεύγω λοιπόν και τραγουδώ σκοπό παλιό λυπητερό