Σ' ακολουθώ, φοβάμαι να σ' αγγίξω μα θα χαθείς τα μάτια σαν ανοίξω, στο σ' αγαπώ, όνειρο γλυκό, όμορφο σαν ψέμα, και μου μιλάς, δυο λέξεις πριν να φύγεις, κι όλο γελάς, στις φλόγες με τυλίγεις, σ' έναν πυρετό ,άγριο χορό στο ζεστό σου αίμα. Θέλω να 'ρθεις, να με ξαναβρείς, να με φιλήσεις απαλά πριν κοιμηθείς, μη με ξεχνάς όπου κι αν γυρνάς θα σου γιατρεύω τις πληγές όταν πονάς.
Ξαναγυρνάς, με παίρνεις απ' το χέρι, κι όλο γελάς, μου δίνεις το μαχαίρι, τι να θυμηθώ, όνειρο γλυκό, τί να λησμονήσω, παρακαλάς καλά να σημαδεύω, παρακαλάς για να μη σε παιδεύω, θάνατο αργό δίχως τελειωμό να μη σου χαρίσω. Θέλω να 'ρθεις, να με ξαναβρείς, να με φιλήσεις απαλά πριν κοιμηθείς,μη με ξεχνάς όπου κι αν γυρνάς θα σου γιατρεύω τις πληγές όταν πονάς

ΝΑ ΝΕ ΑΓΑΠΑΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ

Θα΄θελα απόψε να σε δω κι όχι πάλι να σ΄ονειρευτώ δεν αντέχονται τα βράδια δίχως το δικό σου σ΄αγαπώ Θα΄θελα απόψε να με πας σ΄ένα κόσμο που τον αγαπάς να σε βλέπω μεσ΄τα μάτια
σαν μωρό να μου χαμογελάς Άλλα σχεδιάζουμε εμείς  κι άλλα τα γραμμένα της ζωής
όμως μέχρι να πεθάνω πάντα όνειρα θα κάνωπάντα θα ελπίζω πως θα΄ρθείς Να μ΄αγαπάς όπου κι αν πας μη με ξεχνάς να μ΄αγαπάς Θα΄θελα απόψε να σε δω κι όχι πάλι να σ΄ονειρευτώ δεν αντέχονται τα βράδια
δίχως το δικό σου σ΄αγαπώ Θα΄θελα απόψε μια στιγμή να΄μουνα για σένα η αφορμή δρομολόγια να κάνω πάνω στο δικό σου το κορμί Άλλα σχεδιάζουμε εμείς κι άλλα τα γραμμένα της ζωής όμως μέχρι να πεθάνω πάντα όνειρα θα κάνω πάντα θα ελπίζω πως θα΄ρθείς Να μ΄αγαπάς όπου κι αν πας
μη με ξεχνάς να μ΄αγαπάς 

Όταν τελειώσει μια σχέση και ένας έρωτας σβήσει, χωρίς να είσαι εσύ αυτός που έδωσες τέλος, νιώθεις πίκρα μεγάλη, πόνος και σκέψεις μαύρες τριγυρίζουν όλο το είναι σου. Αναρωτιέσαι τι δεν έκανες καλά και ο ερωτας σου και ο άνθρωπος που είχες διπλα σου δεν σε αγαπάει πια. Δεν θέλεις να πιστέψεις ότι αυτό συμβαίνει σε σένα, και θέλοντας και μη η σκέψη σου πάει σε όνειρα και φαντασία, φαντάζεσαι ότι δεν έφυγε ποτε από διπλα σου, και ότι είναι εκεί κοντά σου και σε φιλάει με τα δυο ζεστά της χείλη.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Ήμουν πολύ  κουρασμένος  και με πήρε  αμέσως ο ύπνος  όταν ξαφνικά έλαβα ένα μήνυμα στο  κινητό  μου μισό κοιμισμένος κοίταξα να δω ποιος  μπορεί να μου έστειλε μήνυμα τέτοια ώρα! Ω θεέ μου  τι  μεγάλη  χαρά που πήρα, ήταν από το μωράκι  μου έτσι  τις άρεσε πάντα να την λέω!!  Για  άγνωστο λόγο η  καρδιά  μου  άρχισε να χτυπάει  δυνατά, τι μπορεί να συμβαίνει  σκέφτηκα και  μου  στέλνει  μήνυμα. Άρχισα να το  διαβάζω και  από  τα πρώτα  λόγια ένιωθα σαν  16άχρονο  που έλαβε το  πρώτο  του  ερωτικό  του μήνυμα. Και πως δεν θα μπορούσα άλλωστε  όταν διάβασα. Αγαπούλα μου  καλημέρα  σε σκέφτομαι  συνέχεια μου λείπεις πάρα πολύ ποτέ μην το ξεχάσεις  ΣΕ ΑΓΑΠΩ  ΠΟΛΥ!!!!  Πετάχτηκα  από  το  κρεβάτι από  την  χαρά  μου,  ώστε  με  αγαπάει  και  με  σκέφτεται  ακόμα! .. το κινητό  άρχισε πάλι να χτυπάει το πήρα στα χέρια μου για να ξανά διαβάσω το  μήνυμα και  να δω τι  χτύπος ήταν  αυτός  πάλι. Ω θεέ  μου  πόσο  μεγάλο  λάθος  έκανα  ήταν  το  ξυπνητήρι  μου  ήταν  η  δεύτερη  φορά  που  χτυπούσε  ποτέ  μα ποτέ  δεν  έλαβα  κανένα μήνυμα  όλα  αυτά ήταν  στο  Όνειρο  μου  και  μέσα στην  φαντασία  μου.     

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

" Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου! "



"Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάται κανείς είναι πως χρειάζεται φίλους εκείνος που είναι ανίκανος να ζήσει μόνος. Και όσο κάποιος χρειάζεται φίλους, δεν μπορεί να είναι σπουδαίος φίλος, γιατί η ανάγκη υποβιβάζει τον άλλο σε αντικείμενο.
Μονάχα ο άνθρωπος που είναι ικανός να είναι μόνος είναι επίσης ικανός να είναι φίλος. Δεν το έχει όμως ανάγκη, είναι χαρά του. Δεν πεινάει γι' αυτό, δεν διψάει, είναι η υπερβολική αγάπη που θέλει να τη μοιραστεί.
Όταν υπάρχει τέτοια φιλία, δεν πρέπει να ονομάζεται φιλία, επειδή περνάει σε μια τελείως καινούργια διάσταση.

Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου. "

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ

"Γεννιομαστε και πεθαινουμε μονοι μας σε μια απεραντη μοναξια. Οι ζωες μας μοιαζουν σαν μοναχικα τρενα που ταξιδευουν στις δικες τους ραγες. Στην πορεια της ζωης μας συνανταμε αλλα μοναχικα τρενα που ταξιδευουν στις δικες τους ραγες. Το γεγονος οτι καποια δεδομενη στιγμη αυτα τα τραινα ταξιδευουν παραλληλα μας, δεν ειναι τιποτε αλλο απο την ψευδαισθηση της "παρεας".
Καποια στιγμη ειτε εμεις ειτε το αλλο τραινο αλλαζει ταχυτητα φευγοντας απο διπλα μας, μεχρι ενα αλλο να ερθει ξανα διπλα μας.
Το σιγουρο ειναι πως το ταξιδι μας ειναι μοναχικο και το τελος του ταξιδιου εξισου μοναχικο και προσωπικο."